Polen, deel 7

Hallo,

Hier weer een update vanuit Polen.

Maandag was het weer prachtig weer. We zijn niet veel buiten geweest, maar het was heerlijk om de zon weer te zien schijnen. ’s Ochtends viel het niet mee om Zakopane te verlaten. Het was filerijden, vanwege drukte en wegwerkzaamheden.
Vandaag stond een bezichtiging aan de Wielicka zoutmijn op het programma. Deze mijn ligt ongeveer 10 kilometer ten zuiden van Krakau en staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Het is bijna een heel dorp onder de grond. Er zijn 9 niveaus, waarvan er 3 te bezichtigen zijn. De looproute die toeristen afleggen over deze 3 niveaus is 2,5 kilometer. Om beneden te komen moet je eerst 280 traptreden afdalen. Je bent dan op een diepte van 65 meter. Uiteindelijk zijn we tijdens de excursie afgezakt naar een diepte van 130 meter. Het is heel mooi om te zien wat ze allemaal van het zout hebben gemaakt. Er zijn veel kamers, met beelden, een kapelletje, zelfs een hele balzaal met mozaïek vloer van zout. Het zout is overigens niet wit zoals keukenzout, maar eerder grijs. De zoutmijn is nog steeds in gebruik, er wordt onder andere zout gewonnen voor badzout. Het is bijna niet voor te stellen dat tot 10 jaar geleden nog paarden in de mijn liepen om te helpen bij het sjouwen. Paarden bleven tot 6 jaar achtereen in de mijn, omdat ze moeilijk naar beneden en naar boven te krijgen waren.
Aan het eind van de excursie hebben we in het ondergrondse restaurant nog wat gedronken. We zijn uiteindelijk ongeveer 2,5 uur beneden geweest.

Daarna zijn we doorgereden naar ons hotel in Krakau. Prachtig hotel met ideale ligging naast het station en groot winkelcentrum, en op nog geen 5 minuten van de stadsmuren. In 10 minuten sta je op de Rynek, ook hier weer het grote, centrale plein. We zijn er al even heen gelopen op zoek naar een restaurant.

Dinsdag was een wat beladen dag. We zijn vandaag naar Auschwitz-Birkenau geweest. We zijn begonnen bij Museum Auschwitz (oftewel Auschwitz I). Dit deel is verplicht om met een gids te bezoeken (na 15.00 uur is een gids niet meer verplicht). We kregen een koptelefoon met ontvanger waarmee we onze Engelstalige gids goed konden verstaan. Bovendien moesten we de gids goed in de gaten houden, want het is er enorm druk.
De tour begon bij de beroemde poort ‘Arbeit macht frei’. Dit is nog steeds een replica, nadat het origineel vorig jaar is gestolen en kapot is teruggevonden. Vervolgens zijn we een aantal barakken in geweest waar o.a. met foto’s duidelijk wordt gemaakt welke groepen er in Auschwitz tewerkgesteld en omgebracht werden. Dit waren voornamelijk joden en politieke gevangenen (de meeste Polen). De meeste jodentransporten kwamen uit Hongarije en Polen, samen ruim 700.000 slachtoffers. In één barak liggen nog originele stukken uit de oorlog. Er is een ruimte met allen maar vrouwenhaar, afgeschoren nadat ze waren vergast. Het vrouwenhaar werd naar Duitsland gebracht en daar werden en stoffen en uniformen van gemaakt. Je krijgt daar een heel raar gevoel bij. Er is een ruimte met alleen maar schoenen, duizenden schoenen. En koffers, waar men hun naam, geboortedatum en stad op moest zetten. Daar zie je ook Nederlandse koffers. Het is allemaal heel onwerkelijk om naar te kijken. En dan zijn er ook nog horden toeristen die daar foto’s van maken. Ten eerste is het verboden om dat te doen en ten tweede getuigt het van weinig respect voor de slachtoffers. Het ergste om te zien was de gaskamer. Je gaat echt naar binnen en staat in een ruimte waar duizenden mensen de dood hebben gevonden. In de aansluitende ruimte staan 4 ovens, waar de lichamen vervolgens in verbrand werden. Als je daar binnen bent wordt je al bijna misselijk van de gedachten. Uit respect voor alle slachtoffers wordt er dan ook gevraagd stil te zijn. En ook hier blijken mensen het nodig te vinden te fotograferen, echt respectloos.

Ongeveer 2 kilometer verder ligt Auschwitz-Birkenau (oftewel Auschwitz II), hier zijn de meeste mensen omgekomen. Er waren hier meerdere gaskamers. Dit is ook de plaats waar de treinen aankwamen en waar de mensen werden ‘gesorteerd’. Een deel ging direct naar de gaskamers en een deel werd tewerkgesteld. Dit kamp is enorm groot, zeker 10 keer groter dan Auschwitz I. Omdat hier de meeste slachtoffers zijn gevallen is hier niet echt een museum, maar is dit terrein gelaten zoals het was. Er staan veel schoorstenen overeind, de meeste (houten) barakken zelf zijn verdwenen. Achterin op het terrein, aan het eind van de spoorlijn, zijn de ruïnes van de gaskamers te zien. De Duitsers hebben ze opgeblazen om zo het bewijs te vernietigen. Aan deze zijde van het kamp staat het ook het enorme monument ter nagedachtenis aan alle slachtoffers. In totaal ruim 20 gedenkstenen, in 20 talen, voor alle landen die slachtoffer zijn geworden van de verschrikkingen in de Tweede Wereldoorlog.
“Laat deze plaats eeuwig een kreet van wanhoop zijn en een waarschuwing aan de mensheid. Hier hebben de nazi’s omstreeks anderhalf miljoen mannen, vrouwen en kinderen vermoord, voornamelijk joden uit verschillende Europese landen. Auschwitz-Birkenau 1940-1945”

Yv en Ro