Polen, deel 6

Hallo allemaal,

Zoals eerder vermeld in ons vorige verslag zouden we vrijdagochtend het kasteel Lancut bezoeken. Het is een mooi kasteel, met mooie interieurs. Dat staat ook in alle boekjes. Het is alleen jammer dat er weinig rekening wordt gehouden met niet Pools sprekende toeristen. Er schijnt wel een Engels sprekende gids te zijn (op internet gezien), maar wanneer die rondleiding is, is ons onbekend. De caissière sprak alleen Pools. We zijn nu met zijn tweetjes op pad gestuurd. Dat is geen probleem, maar er stond nergens informatie. Er is zelfs geen folder of plattegrond. Dus je hebt eigenlijk geen idee wat je hebt gezien.

Tussen de middag hebben we een stop gemaakt in Haczów. Daar staat één van de grootste en interessantste houten kerk van Polen (hebben we gelezen), met 15e eeuwse wandschilderingen op het hout. Het is inderdaad heel mooi en bijzonder.

Dan door naar onze eindbestemming van deze dag, Ustrzyki Gorne. Dat ligt in het Bieszczady Nationaal Park in het gelijknamige gebergte. Een prachtig gebied met bergen en bossen. We hebben er helaas niet echt van kunnen genieten, het heeft de hele dag geregend en de buien hingen tussen de bergen. Daardoor is het uitzicht niet super, helaas.

We zitten nu in de zuidoostelijke punt van Polen, bij de grens van Oekraïne en Slowakije. We zijn verscheidene politiecontroles tegengekomen. Waarschijnlijk ook om te kijken of men niet iets via een klein weggetje Oekraïne in wil smokkelen. Bijvoorbeeld een gestolen auto. We hebben deze reis al een aantal auto’s met Pools kenteken gezien die ook een Nederlands of Duitse sticker (bijv. ‘garagebedrijf …’) bevatten?! Vandaag waren wij voor controle aan de beurt. Er stonden 3 man met gele hesjes langs de kant van de weg en ze gaven een stopteken. Ze wilden alleen de papieren zien (we verstonden alleen het woord ‘dokument’). Of ze iets begrepen hebben van het Nederlandse kenteken- en rijbewijs vragen we ons af, maar we mochten doorrijden. Hebben we dat ook een keer meegemaakt :)

Zaterdag rijden we verder door het Bieszczady-gebergte, naar Zakopane in het Tatra-gebergte. We blijven dus in bergachtig gebied. Helaas is de start van de dag nog regenachtig, dus hebben we niet volop van het Bieszczady-gebergte kunnen genieten. Hoe verder we richting het westen rijden, hoe zonniger het wordt. Onderweg hebben we nog een houten kerk bezocht, in Debno. Deze kerk is niet zo groot als we gisteren hebben gezien, maar de schilderingen zijn veel mooier behouden gebleven. De kerk zou zonder spijkers in elkaar gezet zijn. Hij staat ook op de UNESCO werelderfgoedlijst. Binnen was een meisje muziek aan het maken en vervolgens gaf ze uitleg over de schilderingen. Voor ons onbegrijpelijk, maar gelukkig was er nog een Pools stel, zodat ze het hele verhaal niet voor niets heeft verteld.

Zakopane is vooral een bekend Pools wintersportoord. Maar ook nu is het er erg druk met toeristen. We hadden niet verwacht dat het er zo gezellig druk zou zijn. Er is zelfs een heuse autovrije winkelstraat, waar overigens meer café’s en restaurants zitten dan winkels. Maar het is er wel heel gezellig. Zeker ’s avonds als het donker is (dat is het nu al om 19.00 uur) lijkt het net Oostenrijk of een Duitse kerstmarkt. Er zijn veel houten kramen en restaurants en je ruikt de grill.

Zondag is ingepland voor een rit met een cabinelift naar de top van de Kasprowy Wierch, op 1987 meter hoogte. Dat betekent eerst een flinke wandeling vals plat omhoog, om vervolgens bijna 2 uur te wachten voor de kassa. De kassa sloot af en toe, er werd dan niemand geholpen. Wat daar de reden van was, was onduidelijk. Er werd alleen in het Pools omgeroepen. Maar eindelijk was het dan zover, met de cabinelift de Tatra in. Met een overstap halverwege ben je uiteindelijk in 12 minuten boven. En dan heb je een 360� panorama over het Tatragebergte, de grens tussen Polen en Slowakije. Een prachtig gezicht, dat hebben we op foto’s gezien. Wij hadden echter de pech dat het weer steeds slechter werd naarmate we nog beneden stonden. Het werd steeds bewolkter. Eenmaal boven konden we nog snel aan één kant iets van het dal zien, na 5 minuten zaten we middenin de wolken. Bij een temperatuur van 0� Celsius. We zijn dan ook niet lang boven geweest. Maar de rit met de cabinelift en het uitzicht dat je dan hebt zijn sowieso al zeer de moeite waard om deze excursie te maken.

Nu gaan we weer even het dorp in. Eens kijken of we daar nog iets kunnen doen. En vanavond waarschijnlijk even opwarmen in het zwembad in het hotel.

Tot binnenkort.
Yv en Ro