Great Lakes - deel 6

Hallo allemaal, hier zijn we weer.

Maandag 17 september hebben we na weer een heerlijk ontbijt onze bed & breakfast in Bayfield verlaten. Vandaag gaat de reis naar de grote stad, naar Bloomington in Minnesota. Dat ligt tegen de tweelingstad Minneapolis/St. Paul aan.
Het is vandaag wat koeler geworden en dat zal het de hele dag blijven. Er waren bij Minneapolis al onweersbuien voorspeld voor vandaag. Die waren er ook. Hoe dichter bij de stad we kwamen, hoe donkerder het werd en hoe meer bliksem we zagen. De regen die daarbij naar beneden komt is gigantisch. En helaas hebben ze hier geen zoab wegdek.
Eind van de middag kwamen we aan bij ons hotel.

Dinsdag 18 september bezoeken we Paisley Park, in Chanhassan, ten zuidwesten van Minneapolis. Dat is het domein van de in 2016 overleden zanger Prince. Paisley Park is eigenlijk een complex met onder andere opnamestudio's, kantoor en concertzaal dat Prince heeft laten bouwen eind jaren '80. Hij bracht er echter zoveel uren door dat hij er sinds 2013 permanent is gaan wonen. Zijn woonhuis bevond zich dus in een soort kantoorpand. Zo ziet het er in ieder geval wel uit. Het zijn 2 grote vierkante, witte blokken. Niet echt mooi.
Prince was bij zijn concerten al heel streng wat betreft opnames maken, zijn familie heeft dat hier doorgevoerd. Camera's zijn verboden, telefoons moeten helemaal uit en worden dan verzegeld. Die krijg je pas terug bij de deur naar buiten, dus pas na de winkel.
Tijdens de standaard rondleiding krijg je een aantal ruimtes te zien. In de hal bij binnenkomst hangen al heel wat gouden en platina platen. Prince heeft ook veel geschreven en geproduceerd voor anderen, daar heeft hij ook al heel wat gouden platen mee verdiend. Overigens is de aankleding en inrichting binnen warmer dan de buitenkant doet vermoeden.
De eerste ruimte waar we naar toe gaan is het atrium. Een hoge, lichte ruimte met een soort glazen piramides als dak, waardoor er veel licht binnenvalt. Naast deze open ruimte bevinden zich een keuken (waar hij ook graag naar sport keek), zijn werkkamer (hadden wij groter verwacht) en een aantal ruimtes die nu zijn ingericht met kledingstukken en gitaren. Wat heel bijzonder is aan het atrium is dat er ter hoogte van de eerste verdieping een kistje staat en het symbool van Prince. Het kistje blijkt de urn van Prince te zijn. Hij is dus nog feitelijk aanwezig in het pand, en kan op iedereen neerkijken. Omdat er regelmatig geschokt gereageerd wordt op het feit dat zijn urn hier staat (wij wisten het ook niet), en om respect te tonen, werd er een klein moment van stilte gevraagd.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar studio a. Hier bracht hij de meeste tijd door. Prince schreef zijn eigen nummers, nam ze op in zijn eigen studio en bespeelde in de beginjaren ook alle instrumenten zelf. In deze studio hebben ook artiesten als Celine Dion, Diana Ross, Stevie Wonder, Madonna en Earth, Wind & Fire nummers opgenomen waaraan Prince heeft meegewerkt.
Naast het opnemen van muziek konden hier ook videoclips opgenomen worden. Er is een grote ruimte met spiegels waar het dansen geoefend kon worden. Deze ruimte heeft ook nog dienst gedaan als basketbalruimte, om te ontspannen. Nu is het ingericht als Purple Rain ruimte. De motor en piano uit de film zijn er te zien, en een aantal prijzen.
Dan door naar de concertruimte, een grote zaal met 5 podia. Daar werden concerten gegeven en clips opgenomen. Naast de concertruimte is de nachtclub van Prince. Een podium met grote loungebanken, een dansvloer, een bar en een hoek met tafels en stoeltjes. Het is niet heel groot, maar er werden ook altijd maar maximaal 200 mensen toegelaten. Prince kondigde soms aan dat hij langs zou komen en dan kon je als fan zo snel mogelijk er naar toe. Als je geluk had kwam hij ook echt opdagen. Als nachtmens kon dat ook pas tegen de ochtend zijn, dus als je geluk had waren er al een hoop mensen weer weg en had je bijna een privé optreden van hem. Verboden in de nachtclub: vlees, alcohol en opname-apparatuur (dus ook telefoons). Vandaar dat er ook geen beelden zijn van deze feestjes.
Naast de nachtclub is nu een klein winkeltje gemaakt en daar eindigt dan ook de rondleiding. Als liefhebbers van zijn muziek (we hebben hem 2 keer live mogen zien optreden) was het heel bijzonder om hier te zijn geweest.

Na deze geslaagde rondleiding zijn we terug gereden naar Bloomington, waar we naar de Mall of America zijn doorgereden. Dat is het grootste winkelcentrum van Amerika, met ruim 500 winkels, 50 restaurants en een Nickelodeon pretpark in het midden. Het was ooit het grootste winkelcentrum ter wereld, maar toen was de Dubai Mall nog niet gebouwd. Je kunt in het winkelcentrum niet makkelijk verdwalen, het winkelgedeelte is opgedeeld in noord, oost, zuid en west, en dit over 3 verdiepingen. Er staan regelmatig computerschermen waarop je kunt aangeven waar je naar toe wilt. De looproute en de wandeltijd wordt dan uitgetekend. En mocht je dit niet kunnen onthouden, dan kunt je de route ook naar je telefoon laten sturen!
Het pretparkgedeelte in het midden ziet er fantastisch uit. Er zijn onder andere een paar achtbanen, een wildwaterbaan, minigolfbaan, een spookhuis en een groot Lego-paradijs.
Het was leuk om weer eens in een groot winkelcentrum te lopen waar je je ogen uitkijkt. Zeker omdat het vandaag wat regenachtig was, was dit een prima uitstapje.

Woensdag 19 september was voornamelijk een reisdag. Na een korte stop om onze lunch in te slaan zijn we richting het zuidoosten gereden. Voor een groot deel de rivier Mississippi volgend. Die hebben we in 2011 ook gezien, maar dan in het uiterste zuiden, waar hij uitmondt in de oceaan. Nu zitten we zo'n 1800 km noordelijker.
Vanmiddag nog een stop gemaakt bij de Walmart en toen doorgereden naar Spring Green, waar we 2 nachten blijven.

Groetjes, Ronald en Yvonne